4 Ο ξενύχτης

Βγήκα από το σπίτι κατά τις δυο το βράδυ έτσι για να περπατήσω. Μετά από περίπου 20 λεπτά γυρνώντας σπίτι,Βλέπω ένα αυτοκίνητο και σταματάει. Τα έχασα.Για να πω  την αλήθεια χέστηκα από τον φόβο μου. Κατεβαίνουν δυο και ακούω τον έναν ( τον οδηγό) έλα να το σπρώξουμε, 200 μέτρα είναι το σπίτι από εδώ. Και ξύπνια να είναι η ..... να μην ακούσει το αυτοκίνητο. Και να τις πω ότι χάλασε, και για αυτό άργησα γιατί θα αρχίσει πάλι στο κωλόμπαρα έιχες πάει; Εκείνη την ώρα αφού λέω μέσα μου: Αι στο διάολο χριστιανέ
μου και μου πήγε το σκατό στην κάλτσα. Να ξεσπάσω σε κάτι γέλια και με το ζόρι κρατήθηκα να μην γελάσω δυνατά. Με αυτά και μ' αυτά και αφού ο τύπος με τον φίλο του σπρώχνανε το αυτοκίνητο,και μάλιστα σε ελαφρά ανηφόρα.Θυμήθηκα ένα από τα παλιά του Χάρυ κλύν. Το οποίο θα το μοιραστώ μαζί σας.

3 Ένα παραμύθι θα σας πω. "Ο γίγαντας"

Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι! Ένα αληθινό παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά.
Αυτό είναι και το αγαπημένο μου παραμύθι από τα τόσα που έχω ακούσει μικρός. Το
είχα διαβάσει από άλλους φίλους του ήρωα του παραμυθιού,δεν θυμάμαι ακριβώς την
ιστορία όπως μου το διηγήθηκαν σε μένα και σε άλλους πολλούς.Θα σας το πω λοιπόν
με δικά μου λόγια πιστεύω το έχω πετύχει.  Δυστυχώς όμως το τέλος( αν υπάρξει και ποτέ τέλος για τον ήρωα) δεν είναι και πολύ καλό... Προς το παρών τουλάχιστον.

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας γίγαντας! Ο οποίος γεννήθηκε στον Πειραιά 10 Μαρτίου του 1925.Αυτόν τον γίγαντα τον αγαπούσανε πολλοί και στην συνέχεια ακόμα περισσότεροι. Είχε μεγάλη δύναμη χάριν κυρίως σε αυτούς που τον αγαπούσαν. Κάθε φορά που του φωνάζανε Άντε γίγαντα πάνω τους, και όσο άκουγε το όνομα του από τις δυνατές φωνές των φίλων του τόσο ποιο πολύ δυνατός γινότανε και σκορπούσε τον τρόμο.

2 20/5/2010-15/7/2010 Ακριβώς 65 μέρες

Δεν χρειάζοντε πολλά πολλά 65 μέρες είναι. Η μένουμε ως έχει
και πάμε και ποιο κάτω,η τα φέρνει όλα ανάποδα
και πάλι απο την αρχή,και ξαναπάει η ομάδα στην θέση της.
Το 65 που βλέπετε στα δεξιά και θα μετράει κάθε μέρα αντίστροφα
είναι οι μέρες που απομένουν μέχρι το πρώτο
επίσημο παιχνίδι του Ολυμπιακού για την νεα χρονιά.

4 The End

Ένας στόχος σου έμεινε ένας για να σώσεις ότι μπορείς απο την γαμημένη χρονιά που πέρασε.
ΤΟΝ ΕΧΑΣΕΣ! Τέλος, καπούτ, μας τελείωσε το βύσσινο, μας τελείωσε. Ο Πάοκ που κάθε χρόνο ερχότανε στο καραισκάκη
και έφτυνε αίμα.Σε αποτελείωσε.
Στα είχαμε χτυπήσει τα καμπανάκια ότι σε αυτό το μίνι τουρνουά, Play offs πως διάολο το λένε,οι συγγεκριμένοι αντίπαλοι σου
θα πάνε να σε αποτελειώσουν.Και δεν φρόντισες να το περάσεις στου μαλάκες σου που τους πληρώνεις.
Είσαι η αιτία της αρχής μιας επιστροφής απο εκεί που ανέλαβες τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας.Πως το είχες πει κάποτε...; Τα κάστρα πέφτουν απο μέσα.

3 Τέλος και το Blogging

Φίλοι Bloggers Καλησπέρα. Η μάλλον φίλοι ανώνυμοι Bloggers.
Ο Κύριος Καρατζαφέρης μίλησε για τα Blogs.Ότι θέλει ο καθένας γράφει και για όποιον θέλει γράφει είπε. Βεβαίως είπε ότι δημοκρατία έχουμε και ο καθε ένας,
μπορεί να λέει την άποψη του.Αλλά. Έχει και αλλά τι δεν θα είχε; Επώνυμα λέει. Είναι λέει ανώνυμα λες
και δεν μπορούν να με βρούν αν θέλουν.
Μετά το κλείσιμο των trackers ετοιμαστείτε ψυχολογικά για το κλείσιμο και των Blogs.
Προτρέχω ε; Αφήστε με να προτρέχω, μου αρέσει να προτρέχω, την βρίσκω ρε αδερφέ πως το λένε; Ωωωωχου τώρα.
Και αν βγω μαλάκας μπορείτε να μου ρίξετε απο μια μούτζα ο καθε ένας,
και γελάστε και μαζί μου.


Να σημειώσω ότι ενημερώθηκα για το θέμα και με το σχετικό video youtube
απο εδώ. http://windmo.blogspot.com/2010/05/blog-post_2237.html

Πάρτε και το σχετικό βιντεάκι.

5 Ήταν ανώτερη

Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε στον τελικό στο παρίσι και ητήθηκε απο την φοβερή στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα.
Τα ατού του δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα Τσίλντρες κλέιζα (τραγικότατος) Τεόντοσιτς (ξεκίνησε καλά αλλά περιοσρίστηκε στην μετριότητα)
Σχορτσιανίτης
Ευχαριστούμε τον Πρόεδρο της ομάδας Παναγιώτη Αγγελόπουλο και τον αντιπρόεδρο Δημήτρη Αγγελόπουλο.Για ότι πρόσφεραν απο την πρώτη μέρα
πριν απο πέντε χρόνια που ανέλαβαν την ομάδα μπάσκετ τους Ολυμπιακού,μέχρι σήμερα.
Και είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν.

Για άλλη μια φορά γύρω στους 7000 λαός του ολυμπιακού να είναι εκεί, και να έχει στήσει το δικό του παιχνίδι στις κερκίδες του Μπερσί.
Έτσι και αλλιώς δεν γεννήθηκε ακόμα ο λαός άλλης ομάδας για να μας κερδίσει.

0 The Final Countdown

Μετά απο ένα συγκλονιστικό αγώνα η ομάδα μας έκανε το χρέος της,
Να πάρει την πρόκριση μετά απο 13 χρόνια απο τον final four της Ρώμης.
Και να βρεθεί στον τελικό με την ίδια αντίπαλο την Μπαρτσελόνα.
Το παιχνίδι δεν ξεκίνησε καλά και βρεθήκαμε και 7 πόντους πίσω.
Στην δεύτερη περίοδο το έφερε στα ίσα και έβγαλε ημίχρονο με 5 Πόντους μπροστά.
Απο την αρχή τις τρίτης περιόδου κάπως καλύτερος αλλά η διαφορά των 7 πόντων για λογαριασμό του πλέον κράτησε
μέχρι το τέλος τις τρίτης περιόδου.Απο την αρχή της τέταρτης άρχισε το μαρτύριο,και η απογοήτευση ήταν ζωγραφιστή
στα πρόσωπα όλων μας.

Λίγα δευτερόλεπτα πριν το φινάλε τις κανονικής διάρκειας ο Τζός Τσίλντρες έκανε αυτό για το οποίο αποκτήθηκε.
Το κάτι παρπάνω σε ένα Airball απο την γραμμή των 6,25 σε σουτ του Μίλος Τεοντόσιτς πήρε την μπάλα και την κάρφωσε στο αντίπαλο καλάθι.
Το παιχνίδι πήγε στην παράταση και ο ολυμπιακός μας, πέρασε μπροστά στο σκόρ και δεν ξαναγύρισε πίσω, χωρίς το άγχος μην υπάρχει.
κάτι παραπάνω πριν το φινάλε της παράτασης η διαφορα του σκόρ ήτανε στους 2 πόντους.
Ο ολύμπιακός στην επίθεση με 3 στα 3 χαμένα σούτ.Ήταν η σειρά του Γιάννη Μπουρούση.
Ο Έλληνας σέντερ κατέβασε και τις 3 φορές τα ριμπάουντ και πήρε και το φάουλ στο τρίτο και εκτέλεσε εύστοχα τις βολές.
Πλέον μόνο με αυτοκτονία θα έχανε η ομάδα την πρόκριση.
Προσοχή όμως η μπαρτσελόνα δεν συγχωρεί λάθη δεν είναι Παρτιζάν.

Όπως και να χει ένας μέτριος εώς κακός ολυμπιακός μας χάρισε άλλη μια δοξασμένη βραδιά για φέτος, μετά απο την κατάκτηση του κυπέλου Ελλάδας.

Δόξα και τιμή στους χιλιάδες φιλάθλους της ομάδας μας που έκαναν και το το Μπερσί...Σ.Ε.Φ.



Και τώρα ΤΕΛΙΚΟΣ

1 Άραγε απάντηση θα πάρω τώρα;

Δεν έχω ζήσει ποτέ στο εξωτερικό.
Θα ήθελα με μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσω κάποιον που ζει πχ. Γερμανία,Αγγλία,Ιταλία,Γαλλία η δεν ξέρω σε ποιά άλλη χώρα μένει. όχι για την κουλτούρα τους αυτά λίγο πολύ τα έχω ακούσει τα έχω κουβεντιάσει και τα ακούς σχεδόν κάθε μέρα.
Αλλά πως ένας λαός από τις χώρες του εξωτερικού αντιμετωπίζει μια κρίση η αυτή είναι οικονομική η οτιδήποτε άλλο, που αφορά την χώρα τους.

2 όπως το 97' στην Ρώμη

όλα έτοιμα για το απόψινο παιχνίδι ανάμεσα στην πολυαγαπημένη μας ομάδα.
Οι ερυθρόλευκοι απόψε στον δεύτερο ημιτελικό του Final Four, αντιμετωπίζουν στο Μπερσί την Παρτιζάν για τη πρόκριση στον τελικό.

Χωρίς πολλά λόγια.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΘΡΥΛΕ ΜΑΣ.!

2 Μια ερώτηση μπορώ να κάνω;

Κύριε πρωθυπουργέ.

Μας είπατε εχτές. ότι είναι ώρες ευθύνης.
Για ποιές ευθύνες μιλάτε άραγε;

Μας είπατε εχτές. Ότι η κυβέρνηση συμπάσχει με τον συνταξιούχο και τον κάθε εργαζόμενο.
Πότε έγινε αυτό και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Μας είπατε εχτές. Το κάναμε κάτω από το βάρος της ανάγκης για να διασφαλίσουμε το μέλλον των Ελλήνων,
για να σωθούν μισθοί και θέσεις εργασίας.
Για ποιο μέλλον μιλάτε και για ποιές θέσεις εργασίας εννοείτε;

3 Akira Kurosawa Αφιέρωμα

Ο Ακίρα Κουροσάβα (Κουροσάουα για την ακρίβεια) γεννήθηκε στο Τόκιο στις 23 Μαρτίου 1910 και πέθανε σε ηλικία 88 ετών στις 6 Σεπτεμβρίου 1998,χτυπημένος από βαρύ εγκεφαλικό.Πολυβραβευμένος (14 φορές με 12 διαφορετικά βραβεία) Ιάπωνας σκηνοθέτης,κινηματογραφικός παραγωγός και σεναριογράφος. Ο πατέρας του ήταν ένας αυστηρός στρατιωτικός που ενδιαφερόταν κυρίως για τον αθλητισμό, κάτι προς το οποίο είχε ελάχιστη κλίση ο μικρός Ακίρα (ήταν ο Βενιαμίν της οικογένειας, με τρία αδέλφια και τρεις αδελφές πριν από αυτόν). Ήδη από την εποχή του Γυμνασίου μίσησε τη στρατιωτική εκπαίδευση (απαραίτητο συμπλήρωμα της ιαπωνικής παιδείας εκείνης της περιόδου) και έτσι όταν αποφοίτησε το 1927 από τη Στρατιωτική Ακαδημία αποφάσισε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Από μικρός είχε δείξει το ταλέντο του προς τις πλαστικές τέχνες κι έτσι αυτή η απόφαση δεν ξένισε καθόλου τον πατέρα του. Στη διάρκεια των σπουδών του στις Καλές Τέχνες ο Ακίρα μπόρεσε να γνωρίσει καλύτερα τον μεγαλύτερο αδελφό του, Χέιγκο, τον οποίο είχε διώξει από το σπίτι ο πατέρας του εξαιτίας των προοδευτικών του απόψεων. Ο Χέιγκο, που την περίοδο του βωβού ασκούσε το επάγγελμα του μπένσι (σχολιαστή των δρώμενων την ώρα της προβολής), μύησε τον μικρότερο αδελφό του στους μεγάλους κλασσικούς της Έβδομης Τέχνης (Griffith, Ford, Chaplin, Lang, Murnau, Eizenstein κ.α.). Εκ φύσεως μελαγχολικός αυτοκτόνησε μια μέρα, αφού προηγουμένως είχε συνοδέψει τον Ακίρα σε μια ταινία, ένα γεγονός που σημάδεψε ανεπανόρθωτα το νεαρό ακόμα ζωγράφο.

Bρισκόμαστε στα 1936 και ο Ακίρα για καθαρά βιοποριστικούς λόγους απαντά σε μια αγγελία στις εφημερίδες, όπου ένα μεγάλο στούντιο ζητούσε βοηθούς σκηνοθέτη. Η μόνη του γνώση από τον κινηματογράφο ήταν οι ταινίες που είχε δει με τον αδελφό του, αλλά, για μεγάλη του έκπληξη, γίνεται δεκτός. Προσλαμβάνεται ως βοηθός του Καζίρο Γιαμαμότο, ενός διακεκριμένου σκηνοθέτη εκείνης της εποχής που γυρνούσε κυρίως κωμωδίες. Κοντά του μαθαίνει όλα τα μυστικά της παραγωγής μιας ταινίας, γράφει διάφορα σενάρια για την εταιρεία παραγωγής Toho (πολλά εκ των οποίων απορρίπτονται ως υπερβολικά ‘φιλο-δυτικά’) και προσπαθεί να πείσει τους προϊστάμενούς του ότι είναι σε θέση να σκηνοθετήσει ο ίδιος. Κάτι που καταφέρνει ύστερα από 7 χρόνια κι αφού είχε φτάσει σε ηλικία 32 ετών.

3 The Saragossa Manuscript (1965)

Ο Luis Bunuel σπάνια έβλεπε μια ταινία δύο φορές, αλλά αυτή την είδε τρεις.
Το 1997 έγινε πλήρης αποκατάσταση με την βοήθεια του τραγουδιστή των Grateful Dead, Jerry Garcia, και των Francis Ford Coppola, Martin Scorsese.


Kατά τη διάρκεια μιας μάχης στη Σαραγόσα την περίοδο των Nαπολεόντειων Πολέμων, ένας αξιωματικός ανακαλύπτει ένα βιβλίο το οποίο καταλήγει να του το μεταφράσει ο αντίπαλος στρατιώτης που ήταν έτοιμος να τον σκοτώσει. O ήρωας και συγγραφέας του βιβλίου αποδεικνύεται πως είναι ο παππούς του. O κόσμος που αποκαλύπτεται στο χειρόγραφο είναι μυστηριακός, εντυπωσιακός και μεταφυσικός. H πορεία του Aλφόνς Bαν Bόρντεν στην ενδοχώρα της Iσπανίας είναι γεμάτη από φαντάσματα, γοητευτικούς δαίμονες, ακόλαστους ευγενείς, περίεργους ιερείς. Eίναι ένα ταξίδι χιουμοριστικό και τρομακτικό ταυτόχρονα, χαρούμενο, τραγελαφικό κι απρόβλεπτο. Mοιάζει με παραισθησιογόνο του οποίου οι επιπτώσεις διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ενα κινηματογραφικό μνημείο που απαιτεί πολλές επισκέψεις για να σου αποκαλύψει όλα του τα μυστικά. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Γιαν Πότοτσκι, που γράφτηκε το 1815.