21 Απρ 2011

9 Να'μαι κι εγώ

Tσα. Εδώ είμαι και εγώ, φίλε αναγνώστη. Καιρό έχεις να με δεις να κάνω ανάρτηση θα μου πεις και ερήμωσε ο τόπος εδώ μέσα. Ίσως να νομίζεις ό,τι έχω πήξει στη δουλειά και δεν προλαβαίνω ούτε το όνομά μου να πω. (Μπααα). Ίσως να πιστεύεις ό,τι το παράτησα. (Εδώ κοντά έπεσες, το σκέφτηκα). Τέλος πάντων, δουλειά πλέον βρήκαμε και εργάζομαι και όλα καλά από την πρώτη του μήνα μέχρι σήμερα. Αυτό μου έχει φέρει μια ηρεμία που την είχα χάσει για αρκετό καιρό. Και ας μην μου φαινότανε. Και απολαμβάνω αυτή την ηρεμία. Άγχος πλέον σχετικά με εύρεση εργασίας δεν υπάρχει. Ένα θέμα έχω σχετικά με το μαγαζί, μιας και oι δουλειές έχουν πέσει αισθητά... Δε βαριέσαι φίλε αναγνώστη, το θέμα ήτανε να βρούμε δουλειά. Τώρα, κάτι θα έχει φυλάξει ο θεούλης και για τα υπόλοιπα.

Άσχετο. Αθάνατε Έλληνα. Είχα καιρό να σε καμαρώσω... Το λεωφορείο αράζει στο τερματισμό, γεμάτο επιβάτες. Πριν ανοίξει τις πόρτες, καμιά δεκαριά άτομα να σπρώχνονται ποιός θα μπει πρώτος μέσα, αδιαφορώντας για τους άλλους που πρέπει να βγουν, αν υπάρχει ηλικιωμένος, η ακόμα χειρότερα, αν υπάρχει έγγυος γυναίκα. Το κώλο του να βολέψει σε ένα κάθισμα και όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμηθούν. Τα ίδια και στο Μετρό. Και που κατεβαίνει; Στην αμέσως επόμενη στάση! Μεγάλο ταξίδι...

Καλή ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους σας.