33 Εργασία και χαρά

Από το πρωί σήμερα είχα μια αισιοδοξία, ότι όλα θα πάνε καλά. Βασικά ξεκίνησε από χτες το απόγευμα... Που ξεκίνησα να βρω σπίτι, πρέπει και να μετακομίσω βλέπεις. Βρίσκω ένα σπίτι τέλειο μεγάλο και τιμή super! Τι να το κάνω το μεγάλο; Το βρήκα ευκαιρία και στην περιοχή που μένω κιόλας και σχεδόν κοντά στη δουλειά που ήτανε να πάω να μιλήσω σήμερα το απόγευμα. Είχα βάλει το ρολόι στις 7 το πρωί να χτυπήσει. Κοιμήθηκα και νωρίς χτες το βράδυ, ώστε να ξυπνήσω νωρίς, να ψάξω καμιά νέα αγγελία και να πάρω πρωί τηλέφωνα. Διότι αν πάει δέκα και ξυπνήσεις εκείνη την ώρα θα αρχίσεις να ψάχνεις στις δέκα και μισή... καλές έντεκα...να χτυπάς τηλέφωνα για να γυρέψεις δουλειά. Τίποτα καινούριο δεν υπήρχε. Υπήρχε βέβαια κάτι στα σκαριά για σήμερα, και η δουλειά που είχα κλείσει ραντεβού για σήμερα το απόγευμα, σε ένα ψητοπωλείο, ο άνθρωπος θέλει μόνο για τρεις μέρες την εβδομάδα. ΠΣΚ.

Κοιτάω λοιπόν τις αγγελίες και βλέπω μια παλιά να ζητάνε παρκαδόρο- πλύντη. Μα η αγγελία θέλει... συνταξιούχο! Καλά λέω εγώ θα σε πάρω τηλέφωνο και αν ντε και καλά θέλεις συνταξιούχο ας είναι. Παίρνω. Συνταξιούχο θέλω φίλε, μου λέει. Του ζητάω 5 λεπτά ακρόαση. Μου δίνει αυτά τα πέντε λεπτά. Του εξηγώ ότι είμαι άνεργος πολύ καιρό και θέλω να δουλέψω και ότι την δουλειά που ζητάει άνθρωπο (Παρκαδόρος και πλύντης αυτοκινήτων) την ξέρω όπως το όνομα μου. Πέρνα να σε δω και να με δεις. Πάω. Έκατσα  στο γραφείο του 5 λεπτά. Το τι τηλέφωνο για την αγγελία έπεσε μέσα στο πεντάλεπτο; πρόλαβα και μέτρησα 7. Μετά έχασα τον αριθμό. Πότε μπορείς να έρθεις να σε δοκιμάσω, μου λέει. Τώρα,  του απαντάω. Σηκώνω μανίκια όπως είμαι και πάω στο πλυντήριο. (Βασικά για πλυντήριο με θέλει αλλά και όταν δεν έχει πλύσιμο δεν κωλοβαράμε, παρκάρουμε κανένα αυτοκίνητο). Τελειώνει η δοκιμή με καλεί στο γραφείο του πάλι και μου ανακοινώνει ότι το αργότερο μέχρι τετάρτη θα με έχει ειδοποιήσει να πάω για δουλειά.

Αρχικά βέβαια δεν ήτανε αυτό που ήθελα να κάνω πλέον για δουλειά. Όχι δεν ντράπηκα ποτέ τις δουλειές, απλά ήθελα να αποφύγω τις συγκεκριμένες, πλύντης αυτοκινήτων και τυλιχτής σε σουβλάκια. Επαναλαμβάνω δεν είναι ντροπή, αλλά η ταλαιπωρία στο να πλένεις αυτοκίνητα χώρια το μουσκίδι στα πόδια και το να τυλίγεις σουβλάκια και να γυρνάς σπίτι και να μυρίζει το σπίτι με το που μπαίνεις μέσα ότι ψητό έχει έρθει πάνω σου από την καπνίλα, ήθελα να το αποφύγω. Προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα και εδώ που φτάσαμε πήγα πάλι στα γνωστά λημέρια.

Γιατί ο λόγος; Σε αυτήν τη προσπάθεια μου ζήτησα και δέχτηκα απλόχερα, σε χρόνο ρεκόρ την βοήθεια... του φίλου marcou. Του τις είχα φυλαγμένες αυτές τις ευχαριστίες από τότε Σεπτέμβρη μήνα, ανεξάρτητα από το αν μου καθότανε να αλλάξω δουλειά. Γιατρέ, ευχαριστώ. Και κάτι ακόμα. επειδή νομίζεις ότι κολλάω... μπρίκια...έχεις ένα μέηλ. ;)

ΥΓ. TwistedTool. Να μου λες καλημέρα κάθε πρωί, στο msn όπως σήμερα ρε φίλε...Την λες πολύ καλά. :) Θα σου κάνω και τα έξοδα να μου κάνεις ποδαρικό, την πρωτοχρονιά κιόλας. :))

ΥΓ2. Την Παρασκευή αυτή στις 9 το βράδυ θα το κάψουμε στο ράδιο.

ΥΓ3 Για την ιστορία το έφερε η κουβέντα και μου λέει στο τέλος τον αριθμό κλήσεων μέχρι εκείνη τη στιγμή, για την αγγελία. Κρατηθείτε. 650 κλήσεις. Και ακόμα. παίρνανε. (...)